Meteen naar de inhoud

EN

Boek nuBoek nu

Dan is een oude vriend van het huis en de familie hier Pikes, en hij is ook veel voor veel mensen: journalist, redacteur, uitgever, labelmanager en manlief voor onze eigen (nou ja, misschien wel de zijne zonder vrouwonvriendelijk te zijn) Tess Prince!

Hij is ook een van de oprichters van Mixmag, hij is de baas bij DMC en hij is een van de breinen achter de meest baanbrekende muzikale compilatieserie aller tijden, Back To Mine. En dit kleine stukje zeer belangrijke informatie leidt ons naar het feit dat Mr Prince ook de promotor is van de geweldige Back To Mine-feesten op Pikes elke maand, waar hij tot nu toe gastheer was van onder meer Faithless, Horse Meat Disco, Eats Everything en Fat Tony, en deze zomer staan ​​er nog meer opwindende acts op het programma, waaronder Gok Wan's Ibiza-debuut op 1 juni. Dus hoe zorgt Dan voor de magie? We gingen met de man zelf om de tafel zitten om erachter te komen...

Vertel ons wat meer over je muzikale invloeden Dan – zijn er belangrijke muzikale jeugdherinneringen? (Spoiler alert - we weten dat dit antwoord erg cool zal zijn!)

Ik had echt geluk dat ik in de muziekwereld werd geboren, aangezien mijn vader een van de beruchte dj's was op het piratenradioschip Caroline en vervolgens op Radio Luxembourg. Ik was toen te jong om te weten hoe belangrijk het was om Elton John een kopje thee te laten zetten in de familiekeuken of om Queen te laten komen eten. De passie van mijn vader was Elvis en rock-'n-roll in het algemeen, en zoals de meeste kinderen ging ik de andere kant op en werd ik verliefd op vroege electro en hiphop.

Hoe ben je achter de schermen terechtgekomen bij de oprichting van de grootste dansmuziekmerken ter wereld?

De uitdrukking 'op het juiste moment op de juiste plaats zijn' kon niet perfecter zijn voor hoe ik in de branche terechtkwam. Mijn ouders hadden DMC in 1983 opgericht en tegen de tijd dat ik in 1987 de universiteit verliet, had de redacteur van ons interne tijdschrift, Dave Seaman, een assistent-redacteur nodig. Destijds was Mixmag alleen beschikbaar voor de DMC DJ-leden, en het kostte mij en Dave een jaar om mijn ouders over te halen een risico te nemen en het voor het publiek te lanceren. Mijn eerste baan op mijn eerste dag, behalve thee zetten, was om Frankie Knuckles te interviewen. Ik ben zo trots op wat het vroege Mixmag-team destijds heeft bereikt, we hebben geholpen om alles te veranderen en de scene enorm vooruit te helpen.

Vertel ons over Back to Mine – herinner je je dat de gesprekken rond het label/de mixen een fysiek iets werden in plaats van een ervaring? 

Wie houdt er niet van een Back To Mine sessie? Soms is de afters zoveel beter dan de club zelf, iedereen is wat meer dronken, een paar vreemden hebben zich bij je crew gevoegd, de gekke kleren komen uit, het meubilair is er om op te dansen. We zaten allemaal rond het DMC-kantoor in 1998 en vertelden elkaar onze willekeurige weekendclubverhalen over het onverwachte, toen iemand riep: "Zou het niet geweldig zijn om te weten wat dj's als Sasha en Weatherall na de club?". En dat was het. We namen contact op met Nick Warren om de eerste te doen, legden het concept uit, kochten een grote leren stoel voor de albumhoes en vertrokken naar Bristol voor de fotoshoot. En de rest is geschiedenis: een iconische albumreeks was geboren.

Hoe omschrijft u persoonlijk de Back to Mine-filosofie - niet zoals u het aan de pers zou beschrijven, maar aan uw vrienden?

De filosofie van Back To Mine is vrij simpel. Kijk, hier is wat je moet doen. Ga uitgaan. Kruip bij zonsopgang naar huis. Sla er een op, sla er een doormidden. Zet het album op. En afhankelijk van de soundtrack, sluit je je ogen, adem je in en zweef je de ruimte in. Of spring op die keukentafel en dans op een after-hours soundtrack gekozen door de grootste dj's ter wereld.

Hoe voelde je je toen je de eerste papieren versie in handen had? Had je verwacht dat het zo zou ontploffen? 

We wisten dat we met iets heel bijzonders waren begonnen – het was de reactie van de dj's die ons omver blies – iedereen wilde er een hosten. De markt werd destijds overspoeld met knallende mixcompilaties. Plots verscheen Back To Mine met een totaal ander concept; de DJ liet je chillen of zette het feest voort - maar het was hun privé-platencollectie die ze hadden doorzocht om de nummers te kiezen. Groove Armada nam A Tribe Called Quest op, Fatboy Slim nam 'The Pink Panther Theme' op, Carl Cox mixte Diana Ross en New Order verraste ons met Missy Elliot en Mantronix. Ze zijn slechts een tijdloos, persoonlijk inzicht in de hoofden van de mensen die ons door de dansmuziek decennia heen hebben laten dansen...

Hoe selecteer je de artiesten waarmee je aan een compilatie wilt werken? 

Het is een echte teamprestatie waarbij iedereen bij het label namen in de hoed gooit. We hebben allemaal idolen, allemaal onze favorieten, onze eigen muziekgenres waar we van houden. Meestal krijgen we bericht dat iemand een album wil hosten, en als we denken dat ze de tijd zullen nemen om de soundtrack zorgvuldig te selecteren en origineel zijn, gaan we ervoor. Kijk, aan het eind van de dag zijn we allemaal nieuwsgierig - we willen allemaal weten dat onze helden echt achter gesloten deuren zitten - en Back To Mine geeft ons een beetje inzicht in de magische muzikale geest van sommige van deze artiesten. We vonden het prachtig om te zien dat Liam van The Prodigy Dolly Parton op zijn album koos - de gedachte dat hij in bad meezingt met Dolly is onbetaalbaar!

Je lijkt iemand te kennen die iedereen is die iedereen in de muziek is! Is er iemand op je lijst met wie je nog niet hebt gewerkt en waar je naar uitkijkt?

Het merk Back To Mine staat op het punt een grote verandering te ondergaan, die de deur zal openen voor een hele reeks nieuwe artiesten die we nog niet eerder hadden overwogen. Bekijk deze ruimte. Letterlijk!

Hoe houd je de vinger aan de pols bij jongere, nieuwere, meer opkomende artiesten?

Veel van het Back To Mine- en DMC-team zijn dj's, dus nieuwe muziek en nieuwe opwindende artiesten zijn altijd in ons zicht en geluid. Bovendien woon ik op Ibiza, waar muziek op elke straathoek staat...

Heeft iemand ooit de kans laten liggen? (Natuurlijk niet!)

Nee, niemand heeft ons teruggeslagen. We krijgen af ​​en toe een 'kom over zes maanden terug als ik tijd heb' – en we hadden tracklistings van Elbow en Calvin Harris, maar hun schema's veranderden en we gingen verder. Calvijn, als je dit leest...


Heb je een favoriete Back to Mine-mix? (Of is dat zoiets als een ouder vragen om een ​​favoriet kind te kiezen?)

Dat is het, ben ik bang. Elk album past bij een andere stemming. Van de relaxte chill van Röyskopp en Lamb, tot het voortzetten van de feestvreugde van Danny Tenaglia en Faithless, tot de meer eclectische afspeellijsten op zondagmiddag van Morcheeba en Everything But The Girl. Ze zijn allemaal familie.

Het merk en de mixen zijn zo speciaal voor zoveel mensen - wat is het met Back To Mine dat mensen over de hele wereld samenbrengt?

Back To Mine gaat over het delen van de emotionele ervaring die we hebben door middel van muziek. Onze artiesten besteden zo veel tijd aan het kiezen van hun nummers dat wanneer je het eindresultaat hoort, je wordt geraakt door een golf van verschillende emoties - een nummer kan een gelukkige of verdrietige herinnering oproepen, een nummer kan ons terugvoeren naar een gelukkig festivalveld of dansvloer of het is misschien zelfs de eerste keer dat we het horen, en we worden er meteen verliefd op. Het is gewoon een heel unieke ervaring om naar een Back To Mine-album te luisteren. Sterker nog, Back To Mine werd vreemd genoeg het onderwerp van verhitte debatten op afterparty's, over welke de beste was en waarom. Iedereen heeft zijn eigen persoonlijke favorieten, favoriete momenten, favoriete artiesten die muziek hebben gekozen die een gevoelige snaar raakt. En daarom is het de beste albumreeks ter wereld.

Wat zijn enkele van je beste Back To Mine-ervaringen en -herinneringen uit het echte leven? 

Neuk me, waar moet ik beginnen? Door zoveel jaren voor Mixmag te schrijven, kreeg ik het voorrecht om terug te gaan naar een heel speciale nacht - of het nu bij hen thuis of in een hotelkamer was. Ik ben getuige geweest van een aantal zeer magische back-to-back-sessies tussen dj's die je normaal gesproken niet samen zou koppelen, heb elk rock-'n-roll-moment gezien dat je maar kunt bedenken en geweldige mensen ontmoet die nog steeds goede vrienden zijn. Elke stad en elke stad heeft zijn beste gastheren en ik heb geprobeerd om elke stap bij te houden.

Wat zijn je vroegste Ibiza-herinneringen?

808 State, Sasha, Oakenfold en N-Joi op het beroemde steengroevefeest van Nicky Holloway begin jaren 90 vallen nog steeds op. En daardoor voel ik me heel oud.

Wat was er met het eiland dat je deed besluiten het je thuis te noemen?

Het was mijn vrouw Tess die het voorstelde - we zijn in 2012 getrouwd en kwamen hier als onderdeel van onze huwelijksreis. Ze lag op Talamanca met een goudvissenkom G&T en kwam er net mee naar buiten. "Fuck Engeland, laten we hierheen verhuizen." Dus dat deden we. Onmiddellijk.

Waar heb je associatie mee Pikes? Weet je nog de eerste keer dat je hier ooit kwam?

Halverwege de jaren 90 promootte ik feestjes bij Pacha en Privilege. Op een zomer was onze villa nog niet klaar en moesten we inchecken Pikes voor een paar dagen. Wat twee weken werd. Houd van hem of haat hem, Tony Pike was een geweldige gastheer en verhalenverteller.

Hoe kwam het idee om echte Back to Mine-feesten te organiseren op Pikes tot stand komen? 

Waar anders zou Back To Mine op Ibiza kunnen wonen? Er is nergens anders op de planeet zoals Pikes. De hele essentie van Back To Mine is een huisfeest, en Pikes biedt precies dat. De muurschildering in de parkeergarage is perfect.

Hoe brief je een DJ voor het evenement? Het is duidelijk dat het wat meer hands-in-the-air is dan de mixen, maar de essentie is er nog steeds. Sterker nog: hoe selecteer je de artiesten die je gaat uitnodigen voor Freddies? 

Elke DJ wil in Freddies draaien. Einde van. We kiezen gewoon de artiesten die we kennen die dolgraag iets anders willen spelen, mensen die we kennen die weten hoe ze een feest goed kunnen laten beginnen. DJ's die hun nek uitsteken en net dat stapje verder gaan om een ​​track te vinden die we allemaal vergeten waren. Eats Everything, Faithless, Fat Tony en Horse Meat Disco zijn allemaal briljant de laatste tijd. En we kunnen niet wachten tot Gok Wan wat disco-chaos tovert.

Wat is een van je beste geweest Pikes Terug naar Mijn herinneringen?

Ten eerste is het een droom om met de Pikes team. Sarah, Andy, Nick en co. zijn gewoon de beste - en onze bewoners Black Hawks of Panama en Only Jewels weten precies wat de locatie drijft - dus dat vervult me ​​met liefde. Wat betreft herinneringen? De dansvloer op ons feest tijdens de IMS-week was een ongelooflijke who's who van de elektronische muziekscene. Fabio & Grooverider, Todd Terry, Danny Howard en Jellybean Benitez gooiden allemaal vormen samen terwijl de Sunset Terrace boordevol was met enkele van de grootste platenindustrie-gezichten van over de hele wereld.

Hoe ziet het leven op Ibiza er tegenwoordig voor jou uit, in tegenstelling tot die vroege, onstuimige dagen?

Tess is Consultant Chef bij Pikes en Ibiza Rocks en dus is ze het grootste deel van het jaar belachelijk druk. Ik heb net de teugels overgenomen bij DMC, dus ik ben ronduit. Gelukkig leven we in een klein stukje schoonheid in het noorden met onze honden en gekke pauw. Totdat iemand een betere plek voorstelt om te wonen, gaan we nergens heen. Er is nergens zoiets als dit - ongelooflijke landschappen, eten, weer, muziek, mensen en sfeer. Begrijp me niet verkeerd, het is een lastig eiland om op te leven. Je moet haar respect geven, je moet iets van jezelf aan Ibiza geven. En als je dat eenmaal hebt gedaan, laat ze je hier je leven vreedzaam leiden. Soort van.

Waar kijk je het meest naar uit over de evenementen van dit seizoen?

We hebben een paar trucjes in petto voor het Radio One Weekend-feest op 27 juli. Schrijf je namen snel op!

Door White Ibiza

Deel dit artikel facebook tjilpen linkedin
Modal sluiten