Ze gaat aan tafel zitten voor het avondeten Pikes met het ingetogen evenwicht en de stijl die je zou verwachten van een vrijetijdsmodel of actrice - hoodie gedrapeerd over een chique hemd plus laag na laag fijne gouden sieraden - terwijl ze gracieus complimenten over haar vlekkeloze huid aanvaardt ("Het is allemaal betaald!" ) en gespreksonderwerpen van NARS-huidverzorging en Margiela Tabi-laarzen (“Ik ben geobsedeerd – maar voor al het andere winkel ik in H&M.”) tot pijnlijke breuken (“Niemand is ooit de persoon die je denkt dat ze zijn.”) , veganisme ("Ik ben een luie veganist - vooral op luchthavens.), Seks en slaap ("Niet tegelijkertijd!"). Ze springt in en uit meerdere gesprekken zonder ooit te domineren of het hof te houden - zacht gesproken maar met een vlijmscherpe humor die op elk moment naar de oppervlakte kan komen.
Plots glipt het eruit dat dit Honey's eerste bezoek is Pikes. "Ik vertrouw op het oordeel van de mensen met wie ik mezelf omring", zegt ze wanneer haar wordt gevraagd hoe ze ermee instemde om in 2018 een geheel nieuw feest en residentie te organiseren op een locatie waar ze geen ervaring mee had. De 'mensen' waarnaar ze verwijst? Seth Troxler, Derrick Carter, Luke Solomon en DJ Harvey – je weet wel, gewone collega's. Ik wilde gewoon iets anders doen, 'zegt Honey over Deputy of Love, haar exclusieve residentie voor vier dagen bij Pikes deze zomer. “Ik wilde niet hetzelfde pad volgen als veel andere artiesten bij de grote clubs. We gingen zitten en spraken over wat we anders konden doen en de naam Pikes bleef maar in gesprek komen.
Als een zeer recente inductee in de clubscene van Ibiza - ondanks een persoonlijke geschiedenis waarin ze getuige is geweest van enkele van de grootste periodes in de geschiedenis van de clubcultuur - zag Honey de feestcultuur op het eiland met nieuwe ogen. Ze zag een gat in de markt voor wat ze een 'queer space' noemt – een plek met een come one, come all, come as you are policy. "Het is mijn bedoeling om een veilige ruimte te creëren", legt ze uit. “Ik woon in Berlijn, en terwijl mensen over Berghain ad nauseum praten, wat ik leuk vind aan dat soort ruimte is dat je vrouwen naakt of topless ziet, je ziet mannen naakt, je ziet transgenders met allerlei soorten genitaliën naakt – zonder schamend. Het is een plek waar je naartoe kunt gaan en kunt bestaan zonder lastiggevallen te worden omdat je bent wie je bent.” Daar wijst ze op Pikes, heeft gedurende zijn hele bestaan altijd het idee gehandhaafd van geen oordeel als het gaat om seksuele geaardheid of genderexpressie vanaf de eerste dag.
"Het is zo'n eer voor mij om hier te spelen", vervolgt ze. "Het klopt met wat ik probeer te zeggen als artiest, en het komt overeen met hoe ik denk over cultuur, dansmuziek, vrijheid en diversiteit." Het kan natuurlijk geen kwaad dat haar goede vriend Seth Troxler Honey ook heeft geschoold op zijn bizarre verjaardagsgedoe op Pikes. "Ik hoor dat het allemaal verandert in orgieën, seksuele vrijheid en losbandigheid", zegt ze met een wrange glimlach. “En dat zijn allemaal dingen waar ik van hou. Ik hou van decadentie.” Net als veel van de queer-iconen die elkaar omhelsden Pikes voor haar - Freddie Mercury, Grace Jones, Boy George, George Michael et al - bestaat er absoluut geen twijfel over dat ze op de juiste plek is beland.
Honey gelooft dat dansmuziek in de loop der jaren is gehomogeniseerd en van een culturele beweging is veranderd in een vorm van entertainment en ze hoopt dat met Deputy of Love de dansvloer doet denken aan de tijd in New York City (denk aan eind jaren 80 en begin jaren 90) toen ieder zou iets bijdragen aan het feest. "Toen ik naar clubs ging, mocht je er niet binnen tenzij je je op een bepaalde manier kleedde", legt ze uit. 'En dan heb ik het niet over designermode. Dressing vol persoonlijkheid. Een standpunt hebben. Een geestig gesprek voeren of het zo mis hebben dat je gelijk hebt. Nu heb ik het gevoel dat de meeste mensen in clubs verschijnen met een grafisch T-shirt - ze kopen een identiteit in plaats van er een te creëren. Ik ben opgegroeid in een tijd waarin kleding werd gebruikt om te laten zien dat je van dit soort cultuur en muziek hield. Mijn favoriete periode in de geschiedenis was de jaren 70, toen mensen zich verkleedden om uit te gaan en, laten we eerlijk zijn, seks hebben. Er was veel ontblote huid, veel strakke dingen, strakke kleding en open overhemden. Er was veel lichamelijk contact. "
Wat mode betreft, zegt Honey - die nu nauw betrokken is bij het samenstellen van muziek voor high-end modehuizen - dat de jaren 70 nog steeds haar favoriete tijdperk zijn als het op stijl aankomt. "Ik hou van kleding die aan culturele bewegingen is gehecht", legt ze uit. "De jaren 70 waren de seksuele revolutie, burgerrechten, vrouwenbevrijding, de homorechtenbeweging, de geboorte van hiphop, de geboorte van housemuziek, de geboorte van een nieuwe golf ... al deze dingen gebeurden." Hoewel ze een voorliefde heeft voor het verleden, is Honey Dijon ook heel duidelijk dat ze in het nu leeft. "Het leven evolueert", zegt ze feitelijk. 'Het zou jammer zijn om altijd maar over dezelfde oude dingen te praten. Ik moet vandaag leven. En het is een beetje egoïstisch om te denken dat het 'in uw tijd' beter was. Als je hier vandaag bent, is dit jouw dag. Ik studeer evenveel wat een nieuw en jong iemand doet als Larry Levan. "
Muziek met betekenis, emotie en ziel is de ruggengraat van Deputy of Love at Pikes. Honey vindt dat een dansvloer gevuld moet zijn met mensen die naar elkaar kijken en met elkaar communiceren, in plaats van schouder aan schouder naar de dj te kijken. Ze ziet sociale media als medeverantwoordelijk voor deze verschuiving in dansvloergedrag - met feestgangers die nu vaak meer geïnteresseerd zijn in het documenteren van hun ervaringen in plaats van ze daadwerkelijk te hebben. "Ik heb er geen zin in", zegt ze. “Mensen komen nu naar iemand kijken en ze willen vermaakt worden. Ik wil muziek en diversiteit vieren en een gemeenschap creëren. Ik wil gewoon mensen bij elkaar brengen om een leuke tijd te hebben.”
Welkom thuis schat. Ons huis is jouw huis…
