Alle kamers hier hebben een speciaal plekje in mijn hart. Mijn favoriete kamer is nummer 19 – de Terrace Suite. Ik heb het voor mij gebouwd om in te wonen en ik vond het leuk vanwege het uitzicht. Telkens wanneer ik een kamer voor mezelf bouwde, zagen sommige gasten deze en wilden deze huren. Dus ik zou ze dubbel geld vragen, mijn spullen verhuizen en een andere kamer bouwen. De meest sexy kamer was, zoals je je kunt voorstellen, de Sex Room, die nu de karaokebadkamer is. Het gedeelte aan de achterkant van de potschuur was vroeger een toilet, wat misschien de reden is dat die boom zo goed groeit.
De kamer met het vraagteken erop is de Douna Suite, genoemd naar mijn vrouw. Toen ik het bouwde, vertelde ze me dat ze niet wilde dat het in dezelfde kleur zou worden geschilderd als de rest van het hotel. ‘Ik wil het helder paars.’ ze zei. Ik vertelde haar dat ik geen toestemming had en dat als ik het zou schilderen, het als hondenballen zou uitsteken en dat de autoriteiten hier de volgende dag zouden zijn. Ze stond erop dat het paars was.
Dus schilderde ik dat verdomde ding paars en lila. Dat bleef een jaar zo en daarna mocht ik het in dezelfde kleur schilderen als de rest van het hotel. Je kunt daar vandaag de dag nog steeds de paarse verf zien.
Iedereen noemt de Bungalow Suite altijd de Julio Suite, die mijn zoon Bradley heeft helpen bouwen. Toen Freddie Mercury in het hotel logeerde, zette ik hem daar neer en belde hij me op...
'Waarom heet dit de Julio Suite?' hij vroeg. 'Nou Freddie, het is vernoemd naar een beroemde internationale zanger,' zei ik tegen hem. 'Als je blijft zingen, beloof ik niets, maar misschien vernoem ik wel een gereedschapsschuur naar je...' Hij noemde me een klootzak.
Op een dag was ik aan het schilderen en een prachtige Engelse vrouw liep naar de receptie. Ze was prachtig, dus ik ging naar beneden om mezelf voor te stellen. Ze was Koo Stark en ze zei dat het hotel precies was wat ze zocht, aangezien de paparazzi haar op de hielen zaten vanwege die prins Andrew-verhalen. Ik nam haar mee naar kamer 11 en ging naar de bar om een emmer ijs en champagne te halen... Terwijl ik terugreed, kwam er net buiten een Rolls Royce tot stilstand en stapten twee mannen in scherpe zwarte pakken, witte overhemden en zwarte stropdassen uit. . Ze zeiden dat ze van hun baas de opdracht hadden gekregen om de plek te verkennen en dat ze het leuk vonden wat ze zagen. Ze wilden niet bekendmaken wie hun baas was, maar ze wilden acht kamers nemen voor drie weken, gaven me $3000 contant als borg en zeiden dat hij de volgende dag zou vliegen.
Dat weekend Pikes stond in een Sunday Express-verhaal waarin stond dat er cocaïne op het ontbijtmenu stond. De politiechef haatte me en liet me maandagochtend naar zijn kantoor gaan, waar ik hem moest uitleggen dat het een hoop onzin was, maar hij zei nog steeds dat hij me in de gaten zou houden. Dat was een slecht begin van de week, maar toen arriveerde deze mysterieuze baas en het was Julio Iglesias.
Er is niets zo leuk als de muziekwereld en het maken van de Club Tropicana-video voor Wham! kocht mij in die wereld. Artiesten als Five Star en Boy George kwamen logeren, en Spandau Ballet kwam hier als kinderen toen ze een contract hadden getekend bij Chrysalis Records. De platenmaatschappij nam de kamers in mijn hotel en plaatste de jongens ergens op een plek op de heuvel. De band kwam naar beneden en zag ons allemaal rond het zwembad zitten drinken en was er niet zo blij mee; hun plaats was een bouwterrein. Tony Hadley en de rest eisten dat de platenmaatschappij met hen zou ruilen. Dat deden ze niet. Na een paar dagen kocht het hoofd van Chrysalis Records mijn auto van mij.
Toen Joan Baez hier was, zong ze enkele geïmproviseerde liedjes tijdens het diner op de binnenplaats en leidde mij, plus 50 of 60 gasten, naar het zwembad waar we dansten tot de zon opkwam. Het was een van mijn favoriete avonden ooit Pikes. Ze zei dat het kwam omdat de plek zo magisch was; Ik vertelde haar dat het haar stem was die iedereen in vervoering bracht.
Ik herinner me dat lang geleden de band Yes hier logeerde. Ik kwam rond vier uur 's ochtends terug van de clubs en ze zaten allemaal drugs te roken. Er was die nacht een kleine elektrische storm en toen ik hallo zei, zeiden ze allemaal dat ik stil moest zijn omdat er een ruimteschip ging landen. Ze hadden er uren naar gekeken en wisten niet of er intelligent leven aan boord was.
Ze staarden naar een licht bovenop een telegraafpaal, dus ik liet ze daaraan over...
