Kunstwerk is een geweldige vriend van Pikes; we houden van hem en hij is ook behoorlijk knuffelig over ons. We hebben hem misschien wel verboden om voor zijn eigen bestwil vanaf het terras in het zwembad te springen, maar afgezien daarvan is het een genot om hem in de buurt te hebben. Je zult hem de hele zomer bij Freddie's zien spelen, ontspannen bij het zwembad of zelfs zweten met de rest van ons in de menigte bij Mercury Rising.
Dus Artwork, kun je ons vertellen over de tijd dat Sunny je vader rondleidde door het hotel en ze uiteindelijk samen Sinatra-liedjes zongen in de karaokebadkuip...
Ik heb geen idee wat er is gebeurd! Ik kwam er pas later achter dat ik aan het draaien was en de hele nacht aan het draaien was, dus ik was er niet bij. Wat ik wel weet, is dat mijn vader zo in de problemen kwam dat hij rond vijf uur 's ochtends naar huis moest. Hij werd in een taxi gezet, maar hij vond het geweldig. Mijn vader bij Sunny achterlaten was een hoogtepunt van de zomer…
Toen u in 1993 voor het eerst Ibiza bezocht, stapte u niet uit het vliegtuig, verstopte u uw tas in een struik en ging u rechtstreeks naar de ruimte?
Dit is waar. Ik ging er letterlijk meteen heen vanaf het moment dat ik uit het vliegtuig stapte. Mijn maat stond met een scooter op het vliegveld te wachten; we klemden mijn koffer tussen ons in en reden rechtstreeks naar de ruimte. Daarna verstopten we de koffer in een struik, gingen de club binnen en bleven daar heel lang. Waarschijnlijk te lang. Ik ben er vrij zeker van dat Nightmares On Wax aan het spelen was toen ik het terras opliep. Ik herinner me dat Shovel live percussie speelde en gewoon met wierookstokjes door de menigte liep, terwijl vlak boven ons vliegtuigen overvlogen en we allemaal een gekke tijd hadden.
Kun je me vertellen over de tijd in Amnesia toen een bijzonder uitziende man je aandacht trok?
Ik herinner mij dit alsof het gisteren was. Het was twee of drie jaar geleden, Ricardo Villalobos speelde en we hadden waarschijnlijk zes uur naar hem geluisterd, maar het leek wel tien minuten – het was een van die avonden. En toen, net als het afgelopen uur, verscheen de meest misplaatste persoon die je ooit in je leven hebt gezien. Het was alsof iemand in de Filippijnen in 1955 ergens in een winkel een pakje sigaretten was gaan kopen en een tijdvervormend wormgat hem voor ons midden op de dansvloer had geplaatst. We waren allemaal tien vellen tegen de wind, of hoe het gezegde ook is – we werden geplet – en deze gozer liep gewoon voor ons uit. Hij danste niet – hij stond daar roerloos, in een zijden gestreept overhemd en witte krokodillenschoenen, alleen maar starend. Het was verdomd geweldig. Het duurde anderhalf uur; waarschijnlijk meer omdat het zo lang duurde om jezelf ervan te overtuigen dat je niet aan het trippen bent en elkaar dan te vragen of alle anderen hem ook konden zien. In eerste instantie dachten we dat het misschien een van die dingen was waarbij acteurs zich in de menigte lieten verschijnen. Toen werd het alleen maar erger en erger en we beseften dat het een echt persoon was en vroegen ons af wat hij daar verdomme deed. Het was zo goed. We waren zo verbijsterd.
Wat was je eerste ervaring met Pikes?
Kor, ik weet het niet. Waarschijnlijk jaren geleden, toen we mogelijk een Ibiza Rocks-show deden, of zoiets. Het zou een afterparty zijn geweest die overging in een afterparty. En dan naar een afterparty. Het is totaal het tegenovergestelde van naar een club gaan. Je zou daar 100% zelf kunnen komen. Ik zou niet in mijn eentje naar Amnesia willen gaan en daar ronddwalen. Maar je weet dat je er naartoe zou kunnen gaan Pikes
in je eentje, pak wat te drinken en ga gewoon zitten en voor je het weet, praat je met iemand. Wie zou iemand kunnen zijn. Het kan iemand van 25 jaar zijn, of een prins van 70 jaar. Het kan absoluut iedereen zijn en ik denk dat dat het magische eraan is. Het is net het raarste huisfeest waar je ooit in je leven bent geweest. De enige keer dat je in je eentje naar Amnesia gaat, is als je een Filipijnse man uit 1955 bent. Als hij naar Pikes, het zou goed met hem zijn gegaan. Niemand zou met een ooglid hebben geknipperd.
Is het lastig om te dj'en, omdat je zo'n gevarieerd publiek in het hotel krijgt?
Nr. Pikes is mijn favoriete plek om te spelen op aarde. Mensen houden daar van muziek en ze zijn er meer voor de sfeer van de plek en minder om naar een bepaalde DJ te gaan zoals je zou doen in een onopvallende club die zich overal ter wereld zou kunnen bevinden. En je gaat erheen voor de sfeer Pikes. De mensen daar staan er heel erg voor open dat je speelt wat je maar wilt,
wat je maar denkt dat ze die avond willen. Het is niet alsof je een festivalset gaat maken waarbij mensen van je verwachten dat je je ding gaat spelen en in een hokje past. Bij Pikes je kunt doen wat je wilt en helemaal gaan waar je wilt. En de mensen daar zullen er gewoon in meegaan.
Omdat je zo'n monumentale muzikale kameleon bent, moet het fijn zijn om carte blanche te hebben om te spelen wat je leuk vindt.
100%. Het kostte me ongeveer een jaar om dat uit te zoeken en te beseffen dat ik kan spelen wat ik wil. Ik plan daar absoluut niet mijn sets. Toen ik net begon, begon ik dingen te plannen, omdat je naar zes uur kijkt, en hoe je dingen begint en waar je van daaruit naar toe gaat en dan ergens anders heen. En dan zou je ontdekken dat het niet zou passen, omdat je nooit weet waar de energie in de kamer naartoe gaat. Er zijn bepaalde momenten in de nacht waarop mensen moe worden. Ik heb Harvey het zien doen. Ik heb hem de tent kapot zien maken en dan, uit het niets, zet hij plotseling een ballade op. Het was net een voetbalpubliek – mensen juichten – en toen zette hij deze ballade op en iedereen deed langzamer, denkend dat het een grote aanloop naar iets zou worden. Maar toen zette hij nog een ballad op en maakte de club helemaal leeg. Ik vroeg hem wat hij aan het doen was en hij vertelde me dat het publiek moe zou worden als ze tien uur zouden dansen. Hij liet ze gaan om buiten een flikker en wat te drinken. Hij speelde ongeveer een half uur ballades terwijl iedereen buiten ging zitten en het daarna weer opbouwde en ze kwamen allemaal weer binnen. Waar kun je dat anders doen? Dat zijn een paar ballen, nietwaar?
Heb je shows/feesten gemist omdat je alleen maar rondhing rond het zwembad en aan de bar?
Ik kom echt niet meer weg als ik hier eenmaal ben. Ik heb wel plannen – mensen nodigen me uit voor hun avond en ik ga ermee akkoord met de beste bedoelingen van de wereld. En dan denk je, aaah, ik moet hier eigenlijk weg en in een taxi stappen en ergens heen gaan waar mensen mij niet kennen en omgaan met alle shit die daarmee gepaard gaat, zoals uitsmijters en mensen die op je tenen trappen en drinken
dat kostte een miljoen pond en je zegt: “Fuck that! Ik blijf gewoon hier."
Wat zijn jouw tips om in het zwembad te springen? De heer Tony Pike zelf heeft u er onlangs toe overgehaald, nietwaar?
Dat mag ik niet meer doen. Het was vanaf de top, vanaf het terras boven kamer 39. Tony vertelde me dat hij het had gedaan toen hij 74 was, dus ik dacht: fuck me; als hij het kan, dan doe ik het. Het is een flinke daling! Het is een van die sprongen waarbij je een seconde langer in de lucht bent dan je dacht. Waar je springt en gaat: "Ooooh shitshitshitshitshit!" Je hebt net genoeg tijd om in paniek te raken voordat je het water raakt.
